Soms is complete vernieling geen eindpunt. Soms zoekt fragiel leven zich een weg doorheen de destructie. Zoals de Feniks, symbool van catharsis en transformatie, opstaat uit haar eigen as. In de worsteling is de kwetsuur nog volop aanwezig, maar schuilt ook een onverwachte levenskracht.

Dat proces voltrekt zich op alle niveaus van het leven. Met aan het ene uiteinde de mentale, individuele belevingswereld en aan het andere de oneindigheid van de kosmos. Alle bouwstoffen van leven (scheikundige elementen) werden ooit gemaakt in het hart van sterren. Die sterren moesten eerst zichzelf vernietigen om hun kostbare binnenkant prijs te geven.

pigment, houtskool, assen, potlood, acryl op hout en papier

STUK Leuven 2017

Previous
Previous

On tears - Weeping Willow (2018)

Next
Next

Weltinnenraum (2017)